-İyiyim oğlum, kaç para istiyorsun?
***
***
-Babacığım benim, bir öpeyim.
-Kaç lira lazım şirine?
***
Evet, cığım’lar ücreti mukabil. İlk şokumu bir dostumun ricasını yerine getirirken yaşadım. Ne şoku, sistem çöktü sistem.
Derler ki “başarı, başladığın yerle bulunduğun yer arasındaki farktır”. Bir başka dedikleri de “ çocuğunuza rol model bulun”. Görev basit. Dostumun oğlu, liseden aldığı ek puanlarla güç bela üçüncü yılında ücra bir yerdeki okulu kazanabilmiş. Ama orada okumak istemiyor. Baba da daha iyi bir yerdeki okulu kazanmasından umudu kestiği için, oğlunun bu okulu bari bitirmesini istiyor. Yetiştirme Yurdundan çıkıp kurumunun iki numarası olabilmiş baba, oğlunun bir ücra kasabadaki meslek yüksek okulunu bitirmesine razı.
Kayda geldikleri halde henüz oğlunu ikna edememiş baba, benim de o şehre göreve geldiğimi duymuş. Uğradılar. Bir fırsatını bulunca baba can havliyle:
-Beyim, şu oğlanı ikna edemedim hala. Bir de siz konuşsanız, aklı bir karış havada.
Ben ki zaten durumdan vazife çıkarmış haldeyim. Baba da rica edince kim tutar beni. Derhal duruma müdahil oldum. İlk fırsatta oğlanla baş başa kalınca başladım:
-Sen bir daha girersen sınava, daha iyi bir okulu kazanacağına inanıyor musun?
-Hayır amca, alanımda olduğu için otuz puan alarak kazandım burayı. Seneye nasıl kapatayım otuz puan farkı da bir yer kazanayım.
-Peki neden istemiyorsun burada okumayı?
-Görmüyor musun amca burayı, yaşanır mı burada, sosyal hayat yok, hiç bir şey yok.
-O zaman çalış. Bak baban nerelerden nereye gelmiş. Okumuş genel müdür yardımcısı olmuş.
-Olmuş da ne olmuş?
Evet, anlat bakalım şimdi. Yetiştirme yurdundan memurluğun zirvesine ulaşmış olabilirsin ama karşındaki için bir anlamı yoksa ne diyebilirsin ki?
Ey, eğitim uzmanları, kişisel gelişim uzmanları. Konuşması yazması kolay. İşte gördünüz. Başarı tarifiniz de rol model tarifiniz de çökmüş durumda. Gelin de anlatın bakalım. Biz de öğrenelim. Ya da bildiğimiz usülde gidelim, kitaptaki yazanlar kitaplarda kalsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder