Desem ki gökten koyun indi. İnebilir. Koyun inmesi efsaneye mi dalalet? Tabi ki yeterli değil. Bu belki de efsanenin gerçek olması değil, günümüz şartlarında benzerinin gerçekleşmesi.
Ben anlatanların yalancısıyım. Güneydoğu illerinden birindeyim. Kaldığım yere geldiğimde bir kalabalık gurubu ziyafet sonunda buldum. Sofrada boş tabaklar, doymuş rehavet içindeki erkekler, sofrayı toplamaya çalışan kadınlar ve ortalıkta oynayan çocuklar.
-Neredesiniz, çok aradık sizi?
-Hayırdır?
-Kuzuyu yedik bitirdik, size kalmadı kusura bakmayın.
Anlattılar hikayeyi. En olumsuz şartlarda en güzel insan hikayelerinden birini. Her şeye, her çabaya rağmen insanın insanlığındaki ısrarını, direnişini.
Ortam doksanlı yılların güney doğusu. Çatışma, bombalama, her gün gelen şehitler, ele geçen teröristler. Bu arada her şeye rağmen cereyan eden insanlık öyküleri.
Misafirlerden biri helikopter pilotu. Bu pilot bir köye indiğinde ölmek üzere olan ergen yaştaki bir genci helikopterine alarak hastaneye yetiştirmiş. Gencin hayatı kurtulmuş. Çocuğun ninesi etrafına tembih etmiş:
-O pilot bir daha gelirse mutlaka haberim olsun.
Aylar sonra pilotun yolu yine o köye düşmüş. Nineye haber vermişler. Pilot tam kalkmak üzereyken nine yanındakilerle getirdiği kuzunun ipini pilota uzatmış. Etraftakiler ninenin torununun kurtulmasına olan minneti nedeniyle kuzu vermek istediğini söylemişler.
Pilot kabul etmemiş. Fakat nine o kadar ısrar etmiş ve çırpınmış ki derdini anlatamamış. Nine Türkçe bilmediğinden, pilot da Kürtçe bilmediğinden bir türlü anlaşamamışlar. Orada bulunanlar da ısrar etmişler, ninenin çok kırılacağını söylemişler.
Pilot, çaresiz almış kuzuyu. Birliğe götürse bir sürü soruşturma. Aklına gelmiş, bir kamu kurumunda çalışan hemşerisinin lojmanına inmiş. Kuzuyu da ona teslim etmiş. Yedikleri kuzu o kuzuymuş. O hemşerinin müdürü, olaya açıklık getirdi:
-Tam bunu kesecektim, gökten kuzu geldi. Mecburen onu kestik, yedik(!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder