Yıllar önce bir arkadaşımın annesini köpek ısırmıştı. Arkadaşıma iyi davranmadığı için de pek sevmezdim kendisini. Hele bir de veteriner kliniğinde bir sürü insanın arasından annesini ısırdığını duyunca:
-Köpek kimi ısıracağını biliyormuş, diye dalga geçmiştim.
Aradan bir hafta geçmeden bir telefon almıştım; rahmetli annemi köpek ısırmıştı. Hem de ne ısırmak. Arkadaşın annesini küçük bir köpek ısırmışken annemi epey büyük bir köpek ısırmış, yere yıkmış zor kurtarmışlar.
Bu olay üzerine, bir daha kimse için bir şey dememeye, kimsenin işine karışmamaya hele köpeklerin eylemleri için yorum yapmaya tövbe etmiştim adeta.
Yanı sıra:
-Özel okulda çocuk okutmam!
-Yalçın Küçük okumamış kızla asla evlenmem!
-Kız-erkek fark etmez, sağlıklı olsun da!
-Takı merasimi de neymiş!
-Oturma odası da ne, salonda oturmak lazım!
-Önemli olan ruh güzelliği!
-Paranın ne önemi var, mühim olan insanlık!
Gibi, bütün tükürdüklerimi yalatmıştır hayat bana.
Şimdi bütün iddialardan ve yorumlardan uzak doğrularımı muhafaza etmek gayretindeyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder