ÇARDAK KAHVE YIKILDI HAYALLERİM DE!

Fotoğraf: Necip UYANIK

Kim ne derse desin bizim zamanımızda çocuk olmak daha kolaydı. Zira birçok şeyden yoksun olsak da “ders çalış” diyenimiz yoktu. En azından benim için herhangi bir tereddüt yoktu; hedef belliydi, gidip-gitmemek bana kalmıştı.

Yaşantımda “yok ve zor” olanı biliyordum ve bunlar bir başka yerdeydi. Onlara ulaşmam için ise yaşadığım yerden gitmem, etrafımda gördüğümden farklı bir şey yapmam gerekiyordu.

Okumak mı çalışmak mı sorusu abesti. Zira yaz aylarında çalışarak ne yapmamak gerektiğini öğrenmiştik, kırk derece sıcakta, tozun toprağın içinde çalışmak. Geriye tek seçenek kalıyordu, Çardak Kahve müdavimleri gibi okuyup kravatlı-ceketli bir memur olmak.

Efendim, kasabamızda bir kahvehane hiyerarşisi vardı. Gençler Kahvesi, Orta Yaşlılar kahvesi ve de Yaşlıların gittiği Fevzi’nin kahvesi. Sırası gelen herhangi bir ikaza gerek kalmadan kahvesini değiştiriyordu. Yani oğlu kahveye gitmeye başlayan orta yaşlı kahvesine geçiyor, daha sonra da Fevzi’nin kahvesine, oradan da mezara.

Bunun tek istisnası Çardak Kahve idi. Orası yaşa değil başa bakıyordu. Zira İlçemizin protokol kahvesiydi. Kaymakam, savcı, hakim, karakol komutanı, öğretmenler vs. ne kadar kravatlı, ne kadar gölgede çalışan varsa Çardak Kahveye giderdi. Bunun tek istisnası bu kişilerle samimiyet kurabilmiş eşraftı. Çardak Kahve o nedenle bir nevi bizim rol-modellerimizin göründüğü yerdi. Hepimiz okuyup bir gün Çardak Kahveye gitmeyi hayal ederdik.

Sonunda bütün gayretimizle okuduk fakat memleketimizde çalışamadık. Az sayıda arkadaşım ise okuyup memlekete tayin olarak Çardak Kahveye gitmeyi başardılar. Ben de zaman zaman arkadaşlarımı ziyaret etmeye gittim Çardak Kahveye. Emekli olup arkadaşlarım sayesinde müşterisi olmayı hayal ederek.

Memlekete her gidişimde, emeklilik hayallerimin bir sembolü olarak bakardım yol kenarındaki Çardak Kahveye. Geçenlerde öğrendim ki Çardak Kahve yıkılmış. Belediye bir kavşak düzenlemesi nedeniyle yıkmış kahveyi.

Uzun süredir Çardak Kahvenin protokol kahvesi olma özelliği kalmamıştı, kabul. Öğretmenevi gibi başka yerler açılmış, çocukluğumuza göre ilçemize birçok okul ve devlet dairesi açılması nedeniyle birden fazla protokol kahvesi oluşmuştu. Ancak yine de içim burkuldu kahvenin yıkıldığını duyunca. Çocukluk hayallerimden biri daha çöpe gittiği için herhalde.