BU YARBAY ORDUDAN ATILIR MI?

Bu ülke çok değişti. Yıllar önce Bosna’da gönüllü olarak savaşırken ölen asker arkadaşımın annesi televizyonda Bosna’lı bir diplomatı ekranlarda tokatlamış ve haykırmıştı:

-Benim oğlum sizin için savaşırken siz burada oturuyorsunuz!

Hareket hoş olmasa da kimse o anneyi “Sırp” ilan etmemişti en azından.

Oysa bugün kardeşinin şehit olmasına isyan eden bir yarbay “üniformalı Demirtaş” ilan edilebiliyor. Bunun faturasını ne şekilde ödeyecek bilemiyoruz. Bildiğimiz artık bu ülkede “yok canım olur mu öyle şey” diyemediğimiz.

Çünkü bu ülkede:

-Parası olana üniforma yüzü görmeden tezkere verilirken olmayan şehit oluyor.

-Şehit haberi ailesine koca koca adamlar tarafından kameralar eşliğinde veriliyor. Acılı aileler en şaşkın en acılı halleriyle teşhir ediliyor.(Giderken ambulans götürüyorlar o kadar da haksızlık etmeyelim)

-Ardından “ağlayarak terörün ekmeğine yağ sürmedi” haberleri ile şehit ailelerine baskı yapılıyor. Sessizce yanlarında duran ön saftaki yetkililerle birlikte poz vermeleri isteniyor.

-Hatta bir müftü “şehidin arkasından çok ağlarsanız şehidiniz cennete gidemez” diye fetva veriyor.(Bu nasıl iş anlayamadım, şehit oluyorsun ama annen arkandan fazla ağladı diye cehenneme gidiyorsun.Oysa günah ve sevaplar bireysel diye biliyorum ben)

-Bunlar da  işe yaramaz ve yine de tepki gösteren olursa da hain ilan ediliyorlar hatta hedef gösteriliyorlar.

Bütün bunlara baktığımda her şeyin kötü bir rüya olduğuna inanmak istiyorum. İnşallah bir sabah uyanacağız ve bu akıl tutulmasının bittiğini, kabusun yaşadığımız kabusun sona erdiğini göreceğiz inşallah.