-Ben günün sekiz saatini, kalan on altı saatimin iyi geçmesi için çalışıyorum!
Bunu, eve gelir gelmez işinden yakınmaya başlayan eşime söylüyorum. Biliyorsunuz
gün üçe ayrılıyor; sekiz saat çalışma, sekiz saat dinlenme ve sekiz saat de
uyuma. Ben sekiz saat çalışıp para kazanıyorum ki kalan on altı saatim iyi
geçsin diye. Yani dinleneceğim iyi bir ev için, o evin masrafları için, evde
yaşayan hane halkının refahı ve mutluluğu için.
Bu nedenle de iş yerinde canımı sıkan ne varsa hepsini orada bırakırım
ki kalan on altı saatimin tadı kaçmasın.
Kazandığım para da bir amaç değil bütün bunları sağlamak için bir araç.
Ancak bunun farkında olmayan veya benim gibi düşünmeyen o kadar insan var ki.
İşte son örnek; kaybolan parasını eşinde arayan, bunun için gerekirse eşini
çırılçıplak soyup arayarak gururunu kırıp intihar etmesine neden olacak kadar.
Tabi ki olayı gazetelere yansıdığı kadarıyla biliyoruz. Kimseye de
haksızlık etmek istemem ama ortada da bir cenaze var. Amacım olayı deşmek
değil, aksine insanları para konusunda bir nebze düşünmeye sevk etmek.
Sonuçta bir kadın üç çocuğunu yetim bırakarak bu dünyadan göçmüş, koca
da vicdanıyla baş başa kalmış durumda. Eminim o da düşünüyordur, kaybolan 3.800 lirasına mı yansın, ölen eşine
mi yetim kalan çocuklarına mı?
Evet, ben de bu vesileyle tekrar soruyorum: siz ne için çalışıyorsunuz,
para ne için var?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder