Çocukluğumda dinlediğim masallar daima “bundan sonra mutlu mesut bir
hayat yaşamışlar” diye biterdi. Bir anlamda masallar mutlu bir hayata giden
yolu anlatırlardı. Amaca ulaşıldığında da masal biterdi.
Daha sonra seyrettiğim “mutlu aile” filmleri de yine mutlu bir hayata
ulaşmak için gösterilen çabaları, aşılan engelleri anlatır, hedefe varıldığında
film de biterdi.
Düşünüldüğünde, yazmak ile “yaşamak” arasında ters bir ilişki var gibi
geliyor insana.
“Şimdi nereden çıktı bu” diyecek olursanız, geçenlerde, ömrü boyunca aradığı
aşkı yeni bulan bir arkadaşım yazamamaktan yakınıyordu. Ona dedim ki:
-Bunca zaman sonra ve bunca bedel ödedikten sonra aradığın aşkı
bulmuşsun. Bir şömine karşısında yat sevdiğinin kucağına. O sana sevgi
sözcükleri mırıldansın, şiirler okusun.Yazıpta ne yapacaksın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder