Bugün yine bir haber:
-Köylüler kahvenin bir bölümünü kütüphaneye çevirdi!
Aferin, artık memleket kurtuldu, sırtımız yere gelmez. Hayır, alay etmiyorum, küçümsemiyorum ancak orta yaşa gelince aynı haberleri görmekten, aynı sembollerden sıkıldım, hepsi bu.
Bu yaşa geldim okuduğum kaçıncı haber bilmiyorum. Kahveneler kütüphanelere dönünce memleket kurtulacak, köylü kitap okuyunca memleket şaha kalkacak, hele hele bütün kahveler kapanıp kütüphane olunca astronotlarımız uzaya gidecek.
Yani, şehirde kütüphaneler dolup-taşıyor, kütüphanelerimiz okunacak kitapla dolu, çocuklarımız evdeki bütün kitapları okuyup-bitirdiler kütüphaneler bile az gelmeye başladı, yayınlanan her kitap milyonlarca satılıyor, yazarlarımız özgür istediklerini yazıyorlar, bir de kahvedeki köylüler kitap okusa tam olacak.
Efendim, her şeyi bir kenara bırakayım da sadece bir manzara anlatayım size. Bir şehirde öğretmenevinde kalıyorum. Şehrin ortasında ve harika bir bahçesi var.
Yaz günü bahçe serin, içeride oturmak ise eziyet. Ben de kitap okuyorum. Derken hava karardı ve ışıklar yandı. Fakat ışık okumak için yetersiz kaldı. Oysa biraz ileride, bahçenin oyun oynanan yeri ışıl ışıldı. Ki okey oynayan taşın rengini iyi görebilsin. Kitap okuyan yazıları görmese de olur.
Ben de okey oynayanların yanına doğru gittim kitabımı okuyabilmek için. Fakat gürültüden ve öğretmenevi müdavimlerinin küfür repertuvarının zenginliği yüzünden daha fazla dayanamadım ve odama çıktım. Sıcaktan bunalma pahasına odamda kitabımı okuyabildim.
Evet, ilim-irfan yuvası okullarımızda çalışan öğretmenlerimizin dinlenmelerine tahsisli öğretmenevinde kitap okumak zor, okey oynamak ise çok kolaydı. Merak ettim bu duruma tepki gösteren yok mu, diye. O nedenle sonraki günlerde dikkat ettim ve gördüm ki; bahçede benden başka kitap okuyan yok.
Okuyan olmayınca, kitap okunacak yerde ışık yetersiz diye şikayet eden de yoktu doğal olarak. Oysa okey oynanan yerdeki ışıkları kısın da görün isyanı o zaman:
-Eğitim camiası ayaklandı. Öğretmenevindeki şartları protesto etti!
Niyetim, bir camiayı karalamak, karşıma almak değil. Gördüğüm manzara bu. Biz önce öğretmenevlerini kitap okunur yerler haline getirirsek, kahvedeki köylülere de kitap okutabiliriz.
Bunun dışında arada yapılan “kahvede kütüphane açıldı” haberleri ile memlekette bir şey değişmez.
O nedenle, rahat bırakın kahvede oyun oynayan köylüleri. Onların yapacak başka bir şeyleri yok zaten!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder