SONUNDA GAVUR DA OLDUK!

Yaş elliye geldiğinde, sık sık muhasebe yaparsınız; hayallerin ne kadarı gerçekleşti, ne kadarının olabilirliği üzerine yeniden düşünmek gerekir vs.

Bu hayallerimden birinin kaynağı da Orhan Veli’nin Sicilyalı Balıkçı şiirinde geçen bir bölümdü:

Yüz sene sonra bugünkü dünyadan
Bir tek insan kalmadığı gün, 
Sicilya sahillerinde yasayan bir balıkçı
Bir yaz sabahı ağlarını atarken denize
Her zamankinden daha geniş gökyüzüne bakıp
Benden bir mısra mırıldanacak 
Şarki halinde bu dünyadan Mehmet Ali isminde bir sairin
Gelip geçtiğini bilmeksizin...

Ne yalan söyleyeyim ben de hayal etmiştim bunu; yüz sene sonra, dünyanın bir başka yerinde adımı bilmeyen birinin benden bir mısra mırıldanması.

Geçen zamanda, önce benden bir mısra çıkmayacağı anlaşıldı, Özbekistan’daki bir radyoda bloglarımdan birkaçının okunduğuna dair bilgi alsam da henüz o aşamaya gelemedim maalesef. Fakat bir şeyler yazma çabam sürüyor hala. Ne de olsa daha 99 yıl var.

Bu arada çektiğim fotoğrafların BBC Türkçe internet sitesinde yayınlanması sayesinde, dünyanın birçok yerinden (Bolivya, Yeni Zelanda gibi) tanımadığım insanların beğenisine mazhar oldum.

Yetmedi, bir fotoğrafım en çok beğeni alan fotoğraf olarak kapak fotoğrafı da seçildi. Doğal olarak  dünyanın birçok yerinden insanlar fotoğrafımı beğenmeye başladılar. Ben de büyük bir zevkle fotoğrafımı beğenen ve paylaşanlara bakarken gördüğüm bir yorumla irkildim:

 -Elin gavuru guzeli biliyo da biz bilmiyoriz.