Yokluğun ne demek olduğunu iyi bilirim, istemenin de ne zor olduğunu.
Fakat Allaha şükür kameralar önünde yardım almışlığım yok. O nedenle yapılanın
ne manaya geldiğini, sadece yardım alanların yüzlerinden okuyabiliyorum.
Sözde “bir elin verdiğini öbür el görmeyecek”ti. Şimdi herkes görüyor.
Hatta “herkesin görmediği yardımın ne anlamı var” a geldi hadise.
Hayır, bütün suçu fotoğraftaki şahsa yükleyecek değilim: Daha iki gün
önce gazetelerde en hayırsever işadamlarının çarşaf çarşaf yaptıkları yardımlar
yayınlanmadı mı? İtiraz edeni gördünüz mü?
İşadamları, yöneticiler hatta yardım kuruluşları medya önünde
yardımseverliklerini sergilemekte bir sakınca görmüyorlar. Ne de olsa çağımız
imaj çağı ve görsellik ön planda.
Bu meyanda, şehit ailesine oğlunun şehit olduğunu kameralar eşliğinde
haber vermeye gidenleri düşününce “bu da bir şey mi” diyorum.
Hatta hastaneye kaldırılan yaralıların dekoltelisini basan medyamız
aklıma gelince buna da şükür diyorum.
Evet, aman yardım olsun da şovu da olsun diye de düşünülebilir. Ya da “yiyorlar
ama fakire de veriyorlar” diye teselli de bulabiliriz.
Bu arada gördüğüne inanan vatandaş da en hayırsever olanların şov
yapanlar olduğuna inandığı için de gerçek hayırseverler gölgede kalır. Hatta
bütün varlığını yetim çocuklar için kurduğu vakfa bırakan Aziz Nesin de kötü
adam olarak yer alır zihinlerde…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder