-Hoş geldiniz, ne alırsınız?
-Sütlaç var mı?
-Bir sorayım.
…
-Sütlaç yokmuş, fırında sütlaç varmış.
-O da pirinçten mi yapılıyor?
-Bilmiyorum, içeriye sorayım.
-Sor, pirinçten yapılmıyorsa yemeyeyim. Pirinçli bir şey yemem
lazımmış.
…
-Fırında sütlaç da pirinçten yapılıyormuş efendim!
Bu söz üzerine, ana-kız ile garson kız katıla katıla gülmeye
başladılar. Benim ise hiç gülecek halim yoktu:
-Sütlacın pirinçten yapıldığını bilen fakat fırında sütlacın başka
şeyden yapılmış olabileceğini düşünen, sütlacı sevdiği ve istediği için değil bir
şeye iyi geleceğini düşünerek yiyen bir anne.
-Sütlacın ve fırında sütlaçın ne olduğundan ve de nasıl yapıldığından
bihaber kız ve aynı yaşlardaki garson kız.
-Çalıştığı yerde ne satıldığından habersiz bir garson kız.
Anladım ki bilgi toplumu oluşumuz, “nasılsa google’a sorarımdan” ibaret.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder