Ekranlarda gördüğüm ve çok imrendiğim bir sahne vardır: Beyaz Saray
önünde zaman zaman insanlar toplanır ve ellerinde yazılı dövizlerle bir daire
şeklinde dönüp dururlar. Gören, duyan var mı, dertlerini anlatabiliyorlar mı
bilmem ama zaman zaman Türkiye’ye kadar duyulduğu da olur seslerinin.
Bizde bırakın Çankaya Köşkünün önünü, belli Anadolu şehirlerinde farklı
ses çıkarmak, parti binası açmak bile mümkün değil: Karadenizde HDP ve doğuda
MHP’lilerin sesini çıkarması mümkün değil. Hatta Kahramanmaraş Olaylarında
ölenler bile öldükleri yerde anılamıyor.
Bugünlerde ise her akşam üniversitelerdeki “karşıt görüşlüler”
arasındaki kavga görüntülerini izliyoruz haberlerde. Hele bu akşam izlediğim
haberde, okuldaki bahar şenliğinde kavga çıkmış “karşıt görüşlüler” arasında.
Şenlik ve kavga buluşmuş kampüslerimizde.
Kısacası, bırakın Anadolu kentlerini bizde daha üniversitelere gelmemiş
farklı görüşlere saygı. Yıllarca dershanelerde ve okullarda her şeyi
öğrettiğimiz gençlerimiz, henüz “karşıt görüşe saygı ve tahammülü” öğrenememiş.
Bizim zamanımızda da öyleydi şimdi de öyle.
Her akşam ekranlarda ifade özgürlüğünden dem vuran demokrasi
havarilerinden ise tıs yok. Onları geçtim, üniversite yönetimlerinden ve
akademisyenlerden de ses yok.
Merak ediyorum, karşıt görüşlüler dünyada sadece bizde mi var ve bize
mi özgü karşıt görüşlülerin çatışması?
Pardon, geçen akşam Ürdün Televizyonunda gördüm ekranda masayı
parçalayacak kadar kavga eden iki gazeteciyi. Yalnız değiliz yani.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder