Geçen gün metroda, karşımızdaki koltukta iki küçük çocuğu ile
seyahat eden kadına yanımdaki adam bağırdı:
-Çocuklarına sahip ol hanım!
Nedeni çocuklardan birinin tozlu (çamurlu değil) ayağı ile koltuğa
basmasıydı. Kadıncağız, yolun kalan kısmında çocuklarına sahip olmaya çalışsa
da başaramadı. Sadece, mahcup bir şekilde karşısındaki adamın tekrar
bağırmaması için içinden dua etti.
Aynı durum, uzun otobüs yolculuklarında ve insanların topluca
bulundukları yerlerde de yaşanır. Tepkiler bu kadar sert olmasa da yan gözle
bakılır çocuklu kadınlara.
Büyükler için bile sıkıcı olan seyahat ortamlarında, çocuklardan
uzun süre sessiz ve hareketsiz durmalarını beklemek ne kadar doğru bilemiyorum.
Ağlamaktan başka derdini anlatma yolu bulunmayan bir çocuğun susmasını beklemek
de.
Bir defasında, evimize yeni bebeğiyle misafir gelen ve verdiği
rahatsızlık için sık sık özür dileyen yeğenime söylediğim bir cümleyi benzer
sıkıntıları yaşayan bütün annelere söylüyorum:
-Çocuklu kadının kusuruna bakılmaz, siz işinize bakın ve anne
olmanın tadını çıkarın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder