EVE KIZ ATMAK!

Kavramlar ve deyimler yaşanan devrin şartlarına göre oluşuyor kuşkusuz. Geçen aklıma geldi, epeydir duymuyorum “eve kız atmak” deyimini. Belki de şartlar daha müsait hale geldi de ondan. Belki de yaşımız itibarıyla cinsellik sona ermese de bizim gündemimizde bir başka şekil aldı da ondan.

Evet, bizim zamanımızda “eve kız atmak” diye bir deyim vardı. İnsanların karşı cinsi ikna ettikten sonra parkta, sinemada ve açık alanlarda yapabildikleri kendilerine yetmemeye başlayınca doğal olarak daha fazlası için daha uygun şartlar aramaya başlarlar. Bunun da en iyi çaresi bekar evleriydi.O nedenle çok revaçtaydı bizim gençliğimizde bekar evleri. Orada yaşayanlar için sorun yoktu. Eğer ev sahibi veya komşular sorun çıkarmazsa iş kolaydı. Ancak bir bekar evinde yaşamayanlar için çözüm, orada yaşayanları ikna etmek onlardan evi bir süreliğine istemekti.

Biz dört arkadaş öğrenci evinde kaldığımız için bazen öyle durumlarla karşılaşırdık ancak biraz muhafazarlık biraz da taşralı olmamız nedeniyle pek sıcak bakmazdık böyle tekliflere.

Bir gün, devamlı gittiğimiz kahvenin ortaklarından biri ev arkadaşımızdan rica ediyor:

-İzin verirseniz sizin eve bir kız atmak istiyorum!

Şimdi, bizim bu konudaki tavrımız belli. İsteyen ise kelli felli koskoca adam. Yaşımız gereği henüz hayır demeyi öğrenmemişiz. Hele hele bize kahvede sürekli kıyak çeken, bizden doğru dürüst çay parası bile almayan bir ağabeye hayır demek de ayıp olacak.

Arkadaş düşünmüş taşınmış sonunda bir cevap vermiş:

-Tabi abicim ne demek, ev senindir. Yalnız küçük bir sorunumuz var. Biz evde sekiz erkek kalıyoruz. Sen kızı eve götürürsün ama kızı elinden alırlarsa sorumluluk kabul etmem!

Bunu duyan kart zamparanın gözleri fal taşı gibi açılmış. Manzarayı gözünde canlandırmış:

-Aman kalsın, bir de başımıza iş açmayalım. Çok teşekkür ederim evini vermeyi kabul ettiğin için.